Kazimierz Denek, Uniwersytet w perspektywie społeczeństwa wiedzy. [Cz. 2] Dydaktyka akademicka i jej efekty
W naukach o edukacji odczuwa się nadal ukąszenie postmodernizmu.
Skutkiem jego jest odrzucenie pojmowanej uniwersalnie prawdy, negowanie
realności w rzeczywistości, zamazywanie związków przyczynowych między
zdarzeniami, kontestowanie i przecieranie dróg kryzysowi wartości,
upadek autorytetów, odpowiedź na pytanie innym pytaniem. Liczy się
przede wszystkim dekonstrukcja. W postmodernizmie wszystko jest płynne i
relatywne, podlegające modzie.Postmoderniści są silni sceptycyzmem
wobec prawdy, mylonej z wiedzą. W sukurs przychodzi im w tym programowa
ambiwalencja, filozoficzny antyfundamentalizm oraz metodologiczny
abstrakcjonizm.Postmodernistyczna interpretacja wyników badań może
służyć tylko i wyłącznie do uzasadniania dominującej opinii i punktów
widzenia a nie do odkrywania prawdy obiektywnej lub absolutnej.Trzeba
przywrócić edukacji i naukom o niej wartości, nadać w nich im właściwy
sens. Jeszcze mocniej oprzeć edukację i nauki o niej na rzetelnych
faktach i ich badaniu. Będzie to odpowiedzią na relatywistyczny chaos i
niepewność kreowaną przez postmodernizm, w którym jedna wersja prawdy
jest równie dobra jak sąsiednia.Z przedmowy prof. zw. dra hab. Andrzeja
Radziewicza-Winnickiego
Wszystkie refleksje i uwagi, które nasuną się Czytelnikom po lekturze
nowej książki Kazimierza Denka będą bardzo ważne i skłaniać powinny – w
co głęboko wierzę – do afirmującej zadumy i głębokiego respektu dla
wieloletniej wytężonej pracy Autora. Credo sygnalizowanych pokrótce
dokonań Profesora Kazimierza Denka sprowadza się do eksponowanego
przeświadczenia, iż współczesny nauczyciel akademicki – członek
społeczności uniwersyteckiej jest nie tylko reprezentantem świata nauki,
lecz posiada także liczne i ważne zobowiązania dydaktyczne. Nasz Autor
jest więc pełnym pasji poznawczej uczonym i oddanym ludziom dydaktykiem.
Proponując Państwu lekturę niniejszej książki, wyrażam nadzieje, iż
stanowić będzie ona inspirację do przebudowy tradycyjnej ideologii i
często zaściankowego stanu zastanego w rodzimym szkolnictwie wyższym,
świadomie prowadząc ku nowoczesności, tolerancji, pluralizmowi i
demokratyzacji wiedzy, unikając przy tym fikcji, zakłamań, czy też
powielania utartych kanonów.