Opublikowany w 1972 roku Raport Faure'a Uczyć się, aby być, zarysowując
program edukacyjny oparty na idei "człowieka integralnego", stanowiącego
jedność intelektualną, emocjonalną, moralną, podkreślał zaufanie do
twórczego potencjału każdej jednostki, obejmującego także wysiłek
tworzenia własnej osobowości, realizacji potrzeb i możliwości, bo tylko
człowiek w pełni aktywny może być odpowiedzialny za własną egzystencję.
Cel ten może być osiągnięty, gdy stworzone zostaną warunki wspierające
rozwój człowieka tak, aby nie musiał on martwić się zachodzącymi
zmianami, bo potrafi im sprostać. Taka edukacja musi przebiegać w
atmosferze pobudzającej do autentycznej aktywności [...].Praca, którą
oddajemy do rąk Czytelników, składa się z trzech części – ich tytuły nie
tylko wskazują, jaki obszar zagadnień stanowi podstawę zainteresowań
autorów, ale również systematyzują problematykę – bazę stanowią
teoretyczne podstawy aktywności dorosłego i dziecka pozwalające tworzyć
"pola wspólnych zainteresowań", po to, by skutecznie poszukiwać
rozwiązań odpowiadających na pytanie: "jak uczyć się aktywnie i jakie
strategie tworzyć w procesie nauczania, by uczenie się było efektywne, a
dziecko doświadczało radości i sukcesu?". Podczas jej tworzenia
przyświecała nam idea wyrażona przez Habrat Inyat Khan – "dziecku nigdy
nie powinno się dawać zabawki, która nie ma na celu spełnienia jakiegoś
zadania ani też stawiać przed nim zadania, które nie ma znaczenia. Nic,
co robi się z dzieckiem, nie powinno być bezcelowe. W przeciwnym razie
jego życie będzie bezcelowe". W książce, którą oddajemy do rąk
Czytelnika, postulujemy realizację tej idei celowości działań
podejmowanych przez dziecko, na rzecz dziecka i wspólnie z dzieckiem.