Historia wychowania odgrywa w kształceniu przyszłych pedagogów rolę
niebagatelną, umożliwia bowiem zarówno poznanie przeszłości, jak i
zrozumienie historycznych uwarunkowań współczesnych koncepcji i
rozwiązań edukacyjnych. Już starożytni doceniali jej znaczenie, mówiąc:
Historia magistra vitae est – „historia jest nauczycielką życia”,
wyznaczając tym samym jej rangę. Świadcząc o naszej przeszłości i
procesach społecznych (oraz edukacyjnych), pełni zarazem rolę nauki
użytecznej pod względem praktycznym: reformy szkolnictwa poznawane u
źródeł w historycznym ujęciu stają się bardziej zrozumiałe, wiedza na
temat teorii wychowania ułatwia zrozumienie istoty wychowania jako
funkcji społecznej, pedeutologia natomiast jest źródłem wiedzy o roli
nauczyciela w tym procesie. […]Niniejszy podręcznik został opracowany
głównie dla studentów pedagogiki i przedstawia ogólny zarys podstawowych
treści z historii wychowania, wraz z wykazem literatury podstawowej i
pomocniczej, ułatwiającej studiowanie przedmiotu. W zakresie historii
wychowania brakuje zwięzłych materiałów obejmujących całościowo
problematykę poruszaną w ramach tego przedmiotu ze względu na jej
obszerność, przez co studenci zmuszeni są do korzystania z wielu źródeł,
by opracowywać poszczególne tematy. Podręcznik ten ma na celu
ukierunkowanie przyszłych pedagogów w zakresie merytorycznym oraz
uszczegółowienie wymaganej wiedzy. Kandydat na wychowawcę powinien
bowiem posiąść wiedzę i umiejętności z zakresu wartościowania, oceniania
słuszności zjawisk i poglądów pedagogicznych, powinien poznać
przeszłość, aby lepiej rozumieć współczesność i skuteczniej działać w
teraźniejszości.