Historia wychowania odgrywa w kształceniu przyszłych pedagogów rolę niebagatelną, umożliwia bowiem zarówno poznanie przeszłości, jak i zrozumienie historycznych uwarunkowań współczesnych koncepcji i rozwiązań edukacyjnych. Już starożytni doceniali jej znaczenie, mówiąc: Historia magistra vitae est – „historia jest nauczycielką życia”, wyznaczając tym samym jej rangę. Świadcząc o naszej przeszłości i procesach społecznych (oraz edukacyjnych), pełni zarazem rolę nauki użytecznej pod względem praktycznym: reformy szkolnictwa poznawane u źródeł w historycznym ujęciu stają się bardziej zrozumiałe, wiedza na temat teorii wychowania ułatwia zrozumienie istoty wychowania jako funkcji społecznej, pedeutologia natomiast jest źródłem wiedzy o roli nauczyciela w tym procesie. […]Niniejszy podręcznik został opracowany głównie dla studentów pedagogiki i przedstawia ogólny zarys podstawowych treści z historii wychowania, wraz z wykazem literatury podstawowej i pomocniczej, ułatwiającej studiowanie przedmiotu. W zakresie historii wychowania brakuje zwięzłych materiałów obejmujących całościowo problematykę poruszaną w ramach tego przedmiotu ze względu na jej obszerność, przez co studenci zmuszeni są do korzystania z wielu źródeł, by opracowywać poszczególne tematy. Podręcznik ten ma na celu ukierunkowanie przyszłych pedagogów w zakresie merytorycznym oraz uszczegółowienie wymaganej wiedzy. Kandydat na wychowawcę powinien bowiem posiąść wiedzę i umiejętności z zakresu wartościowania, oceniania słuszności zjawisk i poglądów pedagogicznych, powinien poznać przeszłość, aby lepiej rozumieć współczesność i skuteczniej działać w teraźniejszości.