Kazimierz Denek, Uniwersytet w perspektywie społeczeństwa wiedzy. [Cz. 2] Dydaktyka akademicka i jej efekty

W naukach o edukacji odczuwa się nadal ukąszenie postmodernizmu. Skutkiem jego jest odrzucenie pojmowanej uniwersalnie prawdy, negowanie realności w rzeczywistości, zamazywanie związków przyczynowych między zdarzeniami, kontestowanie i przecieranie dróg kryzysowi wartości, upadek autorytetów, odpowiedź na pytanie innym pytaniem. Liczy się przede wszystkim dekonstrukcja. W postmodernizmie wszystko jest płynne i relatywne, podlegające modzie.Postmoderniści są silni sceptycyzmem wobec prawdy, mylonej z wiedzą. W sukurs przychodzi im w tym programowa ambiwalencja, filozoficzny antyfundamentalizm oraz metodologiczny abstrakcjonizm.Postmodernistyczna interpretacja wyników badań może służyć tylko i wyłącznie do uzasadniania dominującej opinii i punktów widzenia a nie do odkrywania prawdy obiektywnej lub absolutnej.Trzeba przywrócić edukacji i naukom o niej wartości, nadać w nich im właściwy sens. Jeszcze mocniej oprzeć edukację i nauki o niej na rzetelnych faktach i ich badaniu. Będzie to odpowiedzią na relatywistyczny chaos i niepewność kreowaną przez postmodernizm, w którym jedna wersja prawdy jest równie dobra jak sąsiednia.Z przedmowy prof. zw. dra hab. Andrzeja Radziewicza-Winnickiego Wszystkie refleksje i uwagi, które nasuną się Czytelnikom po lekturze nowej książki Kazimierza Denka będą bardzo ważne i skłaniać powinny – w co głęboko wierzę – do afirmującej zadumy i głębokiego respektu dla wieloletniej wytężonej pracy Autora. Credo sygnalizowanych pokrótce dokonań Profesora Kazimierza Denka sprowadza się do eksponowanego przeświadczenia, iż współczesny nauczyciel akademicki – członek społeczności uniwersyteckiej jest nie tylko reprezentantem świata nauki, lecz posiada także liczne i ważne zobowiązania dydaktyczne. Nasz Autor jest więc pełnym pasji poznawczej uczonym i oddanym ludziom dydaktykiem. Proponując Państwu lekturę niniejszej książki, wyrażam nadzieje, iż stanowić będzie ona inspirację do przebudowy tradycyjnej ideologii i często zaściankowego stanu zastanego w rodzimym szkolnictwie wyższym, świadomie prowadząc ku nowoczesności, tolerancji, pluralizmowi i demokratyzacji wiedzy, unikając przy tym fikcji, zakłamań, czy też powielania utartych kanonów.